Veelgestelde vragen

Hier wor­den vragen die vaak gesteld wor­den beant­woord.

Zijn er nog jonge vrouwen die reli­gi­euze willen wor­den?

Jazeker. Het is niet zo dat je een nummertje moet trekken of moet wachten op een plekje in het noviciaat, maar er nemen regel­ma­tig jonge vrouwen contact op met een vraag over roe­ping, een vraag om gees­te­lij­ke be­ge­lei­ding op hun weg om een goede keuze te maken. Lees bij­voor­beeld eens het roe­ping­ver­haal van zuster Maria Gratia.

Hoe weet ik of ik roe­ping heb?

Als je oprecht denkt dat je ge­roe­pen bent tot het reli­gi­euze leven, ga dan in gesprek met een pries­ter waar je ver­trouwen in hebt en zoek contact met een klooster waar je voor­keur naar uit gaat. Onder menu Roeping vind je veel in­for­ma­tie over roe­ping en het eventuele traject tot intre­den. Onder Info - Links hebben we een groot aantal kloosters verzameld waar meer in­for­ma­tie kan wor­den ingewonnen en contactge­ge­vens gevon­den kunnen wor­den. Vaak hebben kloosters ‘meeleef­week­enden’ of in­di­vi­duele moge­lijk­he­den om nader kennis te maken. Op deze web­si­te hebben we ook een over­zicht van dit soort ac­ti­vi­teiten.

Kan ik als vrij­wil­li­ger helpen?

Onze klooster­ge­meen­schap zou niet kunnen bestaan zonder vrij­wil­li­gers. Vele mensen uit de omge­ving van ons klooster leveren een be­lang­rijke bijdrage aan alles wat er op het land­goed gebeurt, zoals in het witte huis, de tuinen, en de zorgap­par­te­menten. Mis­schien lijkt het u wel inte­res­sant om ergens op het land­goed mee te gaan werken als vrij­wil­li­ger.

Kijk dan hier­on­der en neem contact op met een van de zusters. Samen kunnen we dan overleggen over een passende taak, een bezig­heid die past bij uw in­te­res­ses en die nut­tig en zin­vol is voor ons klooster.

Werken in de tuin en het bos op en rond het land­goed: onder lei­ding van onze tuin-architecte Ingrid Piek. Het is een gezellige groep die samen veel werk verzet, maar ook samen koffie drinkt en tijd neemt voor een praatje. Tussen mid­dag zorgt Oda Lemmens in de keuken dat er om 13.00 uur een stevige lunch klaar staat.

Bezoekjes en een gezellig praatje: voor enkele bewoners zijn we op zoek naar mensen die tijd hebben voor wat aan­dacht, een spelletje, een wan­de­lingetje of een kopje koffie. Denk ook aan een bezoek in de vroege avond, juist dan voelen ze zich soms een­zaam.

Is het Carmel of Karmel?

In het Neder­lands ?is het Karmel met een ‘K’. in de afkor­ting van onze con­gre­ga­tie is het Carmel met een ‘C’ vanwege het Latijnse ‘Carmelitane’. Ook de naam van ons huis is ‘Casa Carmeli’.

Wat betekent ‘D.C.J.’?

De afkor­ting ‘D.C.J.’ staat voor ‘Divino Cuore Jesu’.
We zijn Karme­lie­tes­sen van het God­de­lijk Hart van Jezus.

Con­gre­ga­tie of orde?

Con­gre­ga­ties en ordes zijn beide in­sti­tu­ten van god­ge­wijd leven met kloos­ter­lingen die geloften hebben afgelegd. Globaal zijn ordes van vóór ongeveer 1550; in­sti­tu­ten die na ongeveer 1550 zijn opgericht zijn con­gre­ga­ties. De Karme­lie­tes­sen van het God­de­lijk Hart van Jezus zijn opgericht in 1891 en dus een con­gre­ga­tie. Onze con­gre­ga­tie is goedge­keurd door het Vati­caan en daar­mee van pontificaal recht.

Geschoeid en ongeschoeid - hoe zit dat?

De orde van de karmelieten (Ordo Carmelitarum, O.Carm) kent haar oorsprong op de berg Karmel bij de haven­plaats Haifa in Israël. Door Theresia van Ávila wordt in 1568 het eerste klooster gesticht van de ongeschoeide karmel (Ordo Carmelitarum Discalceatorum, OCD). Vanaf dit ogen­blik bestaan er dus twee onaf­han­ke­lijke ordes: de geschoeide en de ongeschoeide karmelieten. Rond het jaar 1700 ont­staat de lekenorde van de ongeschoeide Karmel (Ordo Carmelitarum Discalceatorum Saecula­ris, OCDS).

In 1891 sticht de zalige Maria Teresa Tauscher - van den Bosch de con­gre­ga­tie van de Karme­lie­tes­sen van het God­de­lijk Hart van Jezus (Carmelitane Divino Cuore Jesu, Carmel DCJ). Het is een eigen con­gre­ga­tie met pau­se­lijk recht, komt voort uit de manne­lijke tak van de ongeschoeide Karmel (OCD), volgt de regel van de Karmel en heeft een eigen con­sti­tu­tie.

Maakt u zich geen zorgen - de Karme­lie­tes­sen van het God­de­lijk Hart van Jezus dragen gelukkig gewoon schoenen!

De berg Karmel nabij Haifa en 20 km ten westen van Nazareth in Israël

Wat is het scapulier?

Het scapulier is het sch­ou­derkleed dat over borst en rug gedragen wordt met een gat in het mid­den waar het hoofd door­heen wordt gestoken. Voor leken wordt een verkl­ein­de vorm uit devotie gedragen onder de normale kle­ding. Het gaat dan om twee recht­hoekige lapjes stof die aan elkaar zijn verbon­den met sch­ou­derlinten. In het jaar 1910 gaf paus Pius X toestem­ming om de lapjes te vervangen door een scapuliermedaille waarop attributen van de betrokken orde staan afge­beeld.

Hoe ziet onze dagin­de­ling eruit?

De zusters kennen min of meer een vaste dagin­de­ling rondom de dage­lijkse eucha­ris­tie­vie­ring en de getij­den­ge­beden: de lau­den, het mid­dag­ge­bed, de vespers en de completen. Wie denkt dat het in het klooster saai is of eentonig, is hier nog nooit geweest. Wij ervaren in ieder geval dat Onze Lieve Heer ons pro­gram­ma vaak in de war schopt, wij dat geheel niet erg vin­den en we geen tijd hebben om maar iets saai te vin­den. Bekijk hier de dagin­de­ling in detail en hier de gebedstij­den.

Hoe wonen de zusters?

Op het land­goed Casa Carmeli staan drie gebouwen: het grote witte huis, het klooster met de kapel en het gebouw met de zorgap­par­te­menten. Het grote witte landhuis is het gas­ten­huis - u bent welkom om een paar dagen bij ons te ver­blij­ven. Maar hier bevin­den zich ook de grote keuken, de ontvangst­ruim­ten en de vergader­ruim­te van de zusters. In het witte huis woont tevens een pries­ter die bij ons op de meeste dagen de heilige Mis viert. Wij wonen zelf in het gebouw links-achter het witte landhuis; daar is het klooster met de kapel. Daar hebben we ieder een eigen cel waar we alleen kunnen zijn met God.

We hebben veel hulp van ons personeel en vrij­wil­li­gers zodat we samen goed voor de bewoners en gasten en het land­goed kunnen zorgen. En naast Onze Lieve Heer zorgt het personeel ook goed voor de zusters en helpen zo veel ze maar kunnen.

De Eucha­ris­tie­vie­ringen en getij­den­ge­beden vin­den plaats in onze kapel.

Wat zijn speciale dagen voor de zusters?