Algemeen Nut Beogende Instelling

Onze con­gre­ga­tie is er­kend als ANBI waar­door giften af­trek­baar zijn van de be­las­ting.

Vrijwilligers Palliatieve Terminale Zorg (VPTZ)

Casa Carmeli is lid van Vrijwilligers Palliatieve Terminale Zorg

Netwerk Palliatieve Zorg

Casa Carmeli is lid van Netwerk Palliatieve Zorg

Saai kloosterleven

Blog #5

gepubliceerd: zaterdag, 7 april 2018

Mensen vragen mij wel eens, is het kloosterleven niet saai? Mijn ant­woord dan meestal: "Hadden we maar eens een saaie dag!" Dus nee, het kloosterleven is niet saai, verre daarvan zelfs. Na­tuur­lijk hebben we een vast ritme van gebed, Eucha­ris­tie en andere klooster­lijke ac­ti­vi­teiten, maar saai is het nooit.

Neem nou bij­voor­beeld een tijdje gele­den. We zaten 's mid­dags aan het toetje (we eten name­lijk 's mid­dags warm), toen er werd gebeld door een van de bewoners. Ze voelde zich niet zo lekker. Het voelde weer als die ene keer dat ze een licht herseninfarct had gehad. Alle alarmbellen gingen dus af bij haar en bij ons, voor we het wisten zaten we de rest van de mid­dag bij de huisarts en later in het zie­ken­huis voor controles. Gelukkig liep het allemaal met een waar­schu­wing af.

De weke­lijkse bood­schappen zijn ook altijd een avontuur. We koken na­tuur­lijk voor ons­zelf, maar ook voor een aantal bewoners en dan krijgen we regel­ma­tig gasten of is er een restaurant-dag geor­ga­ni­seerd. Dit resul­teert over het alge­meen in twee volle bood­schappen-wagens bij de super­markt. Ook een aar­dige klus om allemaal bij elkaar te krijgen (en ver­vol­gens in de auto kwijt te kunnen...). Omdat we 's ochtens voor een aantal van de bewoners moeten zorgen kunnen we vaak rond half 11 weg en zijn we pas 's mid­dags rond 2'en terug.

En toch... toch is er rust. Het is zo'n vreemd gevoel om te om­schrij­ven. Ondanks alle gekke dingen die kunnen gebeuren, ambulances, nood­ge­vallen, of iets essensieels vergeten bij de bood­schappen, toch is er rust. Elke dag mogen we beginnen met het bid­den van de Lauden, en daarna medi­ta­tie. Het is het starten van de dag met God. Het is de stilte in ademen en tot je nemen. Weten waar je het allemaal voor doet: voor Hem. En dat is dan ook gelijk weer het mooie. Hoe chao­tisch de dag soms kan verlopen, je opent en sluit altijd met Jezus. Voor we naar bed gaan zeggen we nog even gedag. En het eerste wat je de volgende dag weer doet, is je laten verwel­ko­men door Hem. Als je zo je dag begint, kan hij niet meer stuk!

overzicht van blogs

zaterdag, 14 november 2020Werkelijk van binnen
zondag, 21 juni 2020Bemoei je met je eigen zaken
maandag, 1 oktober 2018Horizontale en verticale lijnen
zondag, 23 september 2018P.U.S.H.
zondag, 24 juni 2018Kloosterleven: rozengeur en heiligheid?
zaterdag, 16 juni 2018WK voetbal - voor Wie juich jij?
zaterdag, 9 juni 2018Een nieuwe wind
zondag, 3 juni 2018Roepingenweekend
zaterdag, 19 mei 2018Kom Heilige Geest
zondag, 6 mei 2018Trendsetters
vrijdag, 27 april 2018Generaal kapittel
zaterdag, 21 april 2018Verwachtingen
zaterdag, 14 april 2018Zoals een kloek haar kuikens verzameld
zaterdag, 7 april 2018Saai kloosterleven
zaterdag, 31 maart 2018Pasen
zaterdag, 17 maart 2018De Goede Week
zaterdag, 10 maart 2018#weekzondervlees
zaterdag, 3 maart 2018Het zijn net mensen...